بیانات شهید مطهری

گرامی داشتم ای نفس از آنت‏       که آسان بگذرد بر دل جهانت‏

در آئینه دانشوران‏ آمده است، بوعلی سینا در یکی از دوره‏های وزارت خود در حالی که با دبدبه وزارت از جایی عبور می‏کرد اتفاقاً از کنار دیواری گذشت که یک کنّاس‏ (رفتگر) در مجاورت آن مشغول کار بود. وقتی بوعلی از آنجا عبور می‏کرد دید آن کنّاس با خودش دارد این شعر را زمزمه می‏کند:

 گرامی داشتم ای نفس از آنت‏           که آسان بگذرد بر دل جهانت

‏ می‏گوید ای دل، من تو را به این دلیل محترم شمردم که کار دنیا بر تو آسان بگذرد. نوشته‏اند بوعلی خنده‏اش گرفت که این بابا کنّاس است، کاری از این پست‏تر در دنیا وجود ندارد و تازه منّت سر نفس خودش می‏گذارد که من تو را محترم شمردم. اسبش را نگه داشت، صدایش کرد. او با همان هیکل و اندام آلوده و کثیف آمد. بوعلی گفت انصاف این است که در دنیا هیچ کس به اندازه تو نفس‏ خودش را گرامی نداشته با این شغلی که برای خودت انتخاب کرده‏ای! او به این قیافه و دبدبه و پس رو و پیش رو که نگاه کرد فهمید این آقا وزیر است. گفت: در عالم همّت، نان از شغل خسیس خوردن به که بار منت رئیس بردن.» این شغل من از شغل تو که وقتی می‏روی پیش پادشاه تا حد رکوع باید خم شوی خیلی شریف‏تر و بهتر است، من این را بر آن کار تو صد درجه ترجیح می‏دهم. نوشته‏اند بوعلی از خجالت عرق کرد و با شتاب رفت.

[ مرتضی مطهری ، آینده انقلاب اسلامی ایران ، تهران ، انتشارات صدرا، چاپ سی و یکم ، 1389 ، ص 62و 63]